Blog: Wie het weet mag het zeggen
September 2020 stond voor deur. Gelukkig bleef het zonnetje
nog even flink schijnen, maar de vakantie (in eigen land) was toch echt
voorbij. De eerste schooldag diende zich aan. Nou ja, ook wel weer lekker een
beetje ritme erin.
De hobby’s van je
kind zijn een logistieke uitdaging
Bestond het ritme van de jongens voorheen alleen uit school en zwemles van de
oudste. Is daar nu bijgekomen: drie voetbaltrainingen in de week, op zaterdag
een voetbalwedstrijd, zwemles van de jongste en taekwondotraining. Een heel
logistiek gebeuren dus. Maar met hulp van opa en de oma’s lukt het om iedereen
op de juiste plek op de juiste plek af te leveren. En had ik al gezegd dat we
zelf ook nog een leven hebben…..Dat proberen we tenminste.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik klaag niet. Ik vind het
heerlijk dat de jongens zo lekker bezig zijn met hun hobby’s en clubjes. Ze
bewegen, werken aan hun zelfvertrouwen, bouwen ‘een eigen ik’ en doen sociale
contacten op. Prachtig! Maar daar wringt nu net de schoen. Want al het
bovenstaande is van toepassing op de oudste en de jongste. Maar niet op Kick.
Zwemles of nog niet?
Hij zit niet op zwemles. Hij wil het graag zegt hij. Maar ik weet dat hij niet
kan meekomen in een groepsles. Bovendien is zwemmen in zijn hoofd langs de kant
rennen en kijken naar fonteinen en watervallen. En vooral niet in het water
liggen. Maar hij blijft zeggen dat hij net als zijn broertje ook naar zwemles
wilt. Misschien moeten we hem op privé zwemles gaan doen. Of toch nog even
wachten? Ik weet het niet zo goed.
Voetbal of nog niet?
Hij zit niet op voetbal. Hij wil het graag zegt hij. We besluiten het te
proberen. Want de club is een vertrouwde omgeving waar iedereen ons kent. Dat
voelt fijn. Gelijk een mooie testcase om te kijken hoe hij met het
‘groepsgebeuren’ omgaat. Het ging best oké, hij deed mee, had plezier. Maar de
week erna wilde hij absoluut niet meer. Geen idee waarom niet. Moet ik hem
stimuleren om nog een keer te gaan? Ik weet het niet zo goed.
Wat wil hij nu precies? Hoe ziet de wereld eruit in zijn
ogen? Hoe moet hij
de samenleving ontdekken? Hoe krijgt hij zelfvetouwen? Hoe bouwt hij een eigen
ik op? Krijgt hij ooit vriendjes? Of een kinderfeestje voor zijn verjaardag? Hoe
kan ik hem het beste helpen? De vragen duizelen iedere week weer door mijn
hoofd als die andere twee hun ding doen en Kick weer alleen op de bank zit.
Je wilt het allerbeste voor je kind. Altijd! Maar wat is dat voor hem? Ik weet het gewoon even niet zo goed. En wie het wel weet mag het zeggen.